چاپ سه بعدی بافت ریه با بهره گیری از یک جوهر زیستی جدید
بی بی سرور: پژوهشگران هندی با ساخت یک جوهر زیستی مبتنی بر مخاط تلاش می کنند امکان چاپ سه بعدی بافت ریه را فراهم آورند تا به مبارزه با بیماریهای ریوی بپردازند.
به گزارش بی بی سرور به نقل از ایسنا، بیماری های ریوی سالانه جان میلیونها نفر را در سرتاسر جهان می گیرند. گزینه های درمانی محدود هستند و مدلهای حیوانی برای مطالعه این بیماریها و داروهای آزمایشی کفایت نمی کنند.
به نقل از ساینس دیلی، حالا پژوهشگران هندی موفقیت خودرا در ایجاد یک جوهر زیستی مبتنی بر مخاط برای چاپ سه بعدی بافت ریه اعلام نموده اند. این پیشرفت روزی می تواند به مطالعه و درمان بیماریهای مزمن ریوی کمک نماید.
بااینکه تعدادی از افراد مبتلا به بیماریهای ریوی، پیوند دریافت می کنند اما اندام های اهدایی همچنان کم هستند. به عنوان یک جایگزین می توان از داروها و سایر درمان ها برای مدیریت علایم بهره برد اما هیچ درمانی برای اختلالاتی مانند بیماری انسداد مزمن ریه و فیبروز سیستیک در دسترس نیست.
پژوهشگران به جستجوی داروهای بهتر ادامه می دهند و اغلب به آزمایش روی جوندگان متکی هستند اما مدلهای حیوانی فقط تا اندازه ای می توانند پیچیدگی بیماریهای ریوی را در انسان نشان دهند و ممکنست ایمنی و کارآیی داروهای جدید را بطور دقیق پیش بینی نکنند. در همین حال، مهندسان زیستی به بررسی تولید بافت ریه در لابراتوار می پردازند و تلاش می کنند یک مدل دقیق تر را برای مطالعه ریه های انسان عرضه کنند.
یک روش، ارائه ساختارهای چاپ سه بعدی است که از بافت انسان تقلید می کنند اما طراحی یک ماده زیستی مناسب برای پشتیبانی از رشد سلولی همچنان چالش برانگیز است. بنابراین، «آشوک رایچر»(Ashok Raichur) پژوهشگر «موسسه علوم هند»(IISc) و همکارانش برای غلبه بر این مانع تلاش کردند.
این گروه پژوهشی کار خودرا با پلیمر «موسین»(Mucin) شروع کردند که به شکل گسترده برای چاپ زیستی مورد بررسی قرار نگرفته است. بخش های ساختار مولکولی این پلیمر ضد باکتری شبیه به فاکتور رشد اپیدرمی است که اتصال و رشد سلول را تقویت می کند.
رایچر و همکارانش، موسین را با انیدرید متاکریلیک واکنش دادند تا «موسین متاکریله شده»(MuMA) را تشکیل دهند که بعد از آن با سلول های ریه ادغام شد. اسید هیالورونیک که یک پلیمر طبیعی در بافت هاست نیز برای افزایش رشد سلولی و چسبندگی به MuMA افزوده شد. جوهر زیستی بعد از چاپ در الگوهای آزمایشی شامل شبکه های گرد و مربع، در معرض نور آبی قرار گرفت تا مولکول های MuMA را به هم متصل کند. پیوندهای متقابل، ساختار چاپ شده را به صورت یک ژل متخلخل تثبیت کردند که به آسانی آب را برای پشتیبانی از بقای سلول جذب می کرد.
پژوهشگران دریافتند که منافذ به هم پیوسته در ژل، انتشار مواد مغذی و اکسیژن را تسهیل می کند و به تقویت رشد سلولی و تشکیل بافت ریه می پردازد. ساختارهای چاپ شده غیرسمی بودند و به آهستگی تحت شرایط فیزیولوژیکی تجزیه شدند. به همین دلیل، ساختارها می توانند برای ایمپلنت هایی مناسب باشند که در آنها چارچوب چاپ شده به تدریج با بافت ریه تازه رشدکرده جایگزین می گردد. همچنین، می توان از این ماده برای ساخت مدلهای سه بعدی ریه بمنظور مطالعه فرآیندهای بیماری ریوی و ارزیابی درمان های بالقوه بهره برد.
این پژوهش در مجله «ACS Applied Bio Materials» به چاپ رسید.
منبع: bbserver.ir
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب