یادداشت؛
آوارگی مجازی مردم و قهرمان سازی از جنس پهنای باند
عضو شورایعالی فضای مجازی اظهار داشت: دفاع دولت از استیلای شرکتهای فناوری آمریکایی بر شئونات، داده ها و سبک زندگی مردم در چارچوب دفاع از گسترش پهنای باند، جای تأسف دارد.
به گزارش بی بی سرور به نقل از مهر، رسول جلیلی * در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، آورده است: اخیراً، سخنگوی دولت در توئیت نگاری هایشان در دفاع از وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات صراحتاً اعلام نموده اند که «مواضع، تصمیمات و اقدامات وزیر ارتباطات موضع دولت است» و بدین ترتیب، خواسته اند از عملکرد دولت در برابر شبکه های اجتماعی خارجی و همچون اینستاگرام دفاع کنند. در ادامه رئیس جمهور بدون در نظر گرفتن تفکیک پهنای باند داخلی و خارجی و بدون توجه به عدم کفایت پهنای باند در بهره برداری از فضای مجازی برای تسهیل امور، خویش را قهرمان افزایش پهنای باند در مقابل یک دشمن فرضی پهنای باند اعلام نمودند. هر مخاطب نیمه آشنایی با زمینه این دو فرمایش سخنگو و رئیس دولت، می داند که دعوا سر قهرمانی پهنای باند نیست. رقابت بر سر خدمت به اینستاگرام است. بر این اساس، سوال اصلی این است که آیا واقعاً «تلاش غیر مستقیم و مستقیم دولت در سالهای اخیر در افزایش پهنای باند سکوهای خارجی و بخصوص اینستاگرام» یک دستاورد حساب می شود؟ آیا پناه بردن مردم به اینستاگرام در فقدان سکوهای اجتماعی-اقتصادی جذاب و کارآمد در کشور را می توان یک افتخار حاصل از سیاست های دولت دانست که این چنین ارکان دولت برای آن ایراد سخن و مباهات دارند؟ دولت تضمینی برای حفاظت از شهروندانش در سکوهای خارجی نگرفته و ندارد. این مسئله را می توان با این مثال روشن تر بیان کرد؛ اگر مردم ایران مجبور باشند برای کسب و کار، آموزش، یا درمان به خارج از کشور بروند، آیا فضیلتی برای دولت محسوب می شود؟ به همین ترتیب فقدان زیرساخت های کسب و کار و تراکنش های نوین ارتباطی در سکوهای داخلی فضای مجازی و در نتیجه پناه بردن به سرزمین مجازی بیگانه، برای دولت ضد افتخار است. ذکر چند نکته در این زمینه: ۱- همه کارشناسان، مسئولین و عقلای فضای مجازی کشور اتفاق نظر دارند که زیست مجازی بخش مهمی از زیست روزمره ما است که لازم است شکوفا، سازنده و پرنشاط باشد. برای تحقق این زیست مجازی لازم است که فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی بر بستر شبکه های ارتباطی و سکوهای مجازی سازماندهی شود. برخی کشورها با درک این مورد مبادرت به توسعه سکوهای بومی کرده اند. اگر از آمریکا که خاستگاه آن بوده بگذریم، چین با توسعه «وی چت»، ژاپن با توسعه «لاین» و روسیه با توسعه «وی کی» گام های موفقی در این راه برداشته اند که نیاز مردم خود به حضور در سکوهای خارجی را مرتفع می کند. بگونه ای که مردم مجبور نباشند زیست مجازی خویش را در سرزمین بیگانه بگذرانند. دولت در این حوزه، کوتاهی کرده است و تقصیر دارد. ۲- امروزه، برخی سکوهای خارجی همچون اینستاگرام محل توسعه و تبلیغ کسب و کار بخشی و قشری از مردم شده است، اما این مایه ضعف دولت می باشد که نتوانسته شرایط را برای ایجاد یک سکوی کارآمد داخلی فراهم آورد. کاملاً واضح و مبرهن است که بهره برداری های مجاز و غیرمجاز اینستاگرام از کلان داده های کاربران ایرانی، اعمال حاکمیت سیاسی، تصمیم به بود و نبود یک محتوا، یک حساب کاربری، و هر گونه اعمال خط مشی از حقوق مسلم آن سکو است و هیچ گونه پاسخگویی به کاربران ایرانی ندارد. مگر دیگر شرکتهای آمریکایی نظیر گوگل و اپل تابحال چندین بار با برنامک (اپلیکیشن) های ایرانی چنین اقدامی را نکرده اند؟ اینجاست که دفاع از استیلای یک شرکت آمریکایی بر شئونات و داده ها و سبک زندگی مردم در چارچوب دفاع از گسترش پهنای باند حقیقتاً جای تأسف دارد. ۳- چنانچه قرار باشد دولتی ضعف خود در تولید و عرضه خدمات و سکوهای بومی مورد نیاز زیست مجازی مردمش را با وارونه سازی موضوع، یعنی «دسترسی آسان به سکوهای خارجی نظیر اینستاگرام (به عنوان دارنده بیشتر از نیمی از پهنای باند بین الملل کشور)» بعنوان تصمیم دولت اعلام نماید، نشان از بی تفاوتی دولت نسبت به فرهنگ و حکمرانی و امنیت و سبک زندگی و اقتصاد مجازی مردم در بین مدت و بلندمدت دارد. اگر چنین باشد که مسائل و نیازها را به طریق رونق وارونه اش حل نماییم و مردم را برای گذران زندگی شان روانه سکوی خارجی نماییم، همان می شود که هم اکنون دست به گریبانمان شده است. ما شبکه ارتباطی توسعه می دهیم تا دیگران منفعت حکمرانانه اش را ببرند. ۴- توسعه سکوهای داخلی در خیلی از حوزه ها نظیر ترابری هوشمند، سیستم های مکان مبنایی، خرید و فروش خُرد توسط بخش خصوصی و در کنار آن سامانه شاد توسط وزارت آموزش و پرورش در دوران سخت کرونایی سیاست درستی بوده اند که در غیاب رقبای خارجی آنها توانسته اند در مقیاس بالا و با کیفیت کم و بیش قابل قبولی نیازهای مردم را تأمین کنند. اینکه پالایش و مسدودسازی نباید ابزار اصلی در اعمال سیاست های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی باشد تعبیر درستی است ولی توسعه و ترویج این سکوها در سایه محدودیت های قانونی و اعمال تنظیم گری برای رقبای خارجی آنها فراهم آمده است. این روش در همه جای دنیا و در همه زمینه ها بعنوان یک رُکن تنظیم گری مورد استفاده است. در پایان، از دولت و سخنگو و مسئولین مربوطه انتظار داریم که بدون فوت وقت از فرصت باقیمانده و طلایی دولت دوازدهم به منظور رفع کاستی های هفت سال قبل در استقرار شبکه ملی اطلاعات و گردش بسته های اطلاعاتی ایرانی ها در داخل کشور، بدون احتیاج به سکوها و خدمات و زیرساخت های خارجی پرداخته و ننگ پشتیبانی از سکوهای خارجی را به افتخار جایگزینی سکوهای داخلی تبدیل کنند. آنگاه است که رئیس جمهور خواهند توانست خویش را قهرمان افزایش پهنای باند بخوانند، چون که در این صورت، پهنای باند معادل رونق اقتصادی و استقلال در همه حوزه ها است. والا در وضع فعلی، افزایش پهنای باند مدنظر دولت، چیزی جز واردات بیشتر، وابستگی بیشتر، ارزبری بیشتر و ذلت بیشتر ملی نیست. * عضو شورایعالی فضای مجازی و عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب